“Avec un brin de nostalgie” (Aznavour)

In 2015 bracht le grand Charles op 91-jarige leeftijd een nagelnieuwe plaat uit. Openingsnummer Avec un brin de nostalgie is een Aznavour grand cru, misschien wel het beste wat hij de voorbije dertig jaar heeft gemaakt – het zwaartepunt van zijn carrière blijven de jaren ’60 en ’70. Opnieuw vertolkt hij beter dan wie ook dat het verleden geen jas is die je zomaar kunt uitdoen. Zijn stem is bijna kapot en hij doet geen moeite om dat te verbergen. Die breekbaarheid geeft het lied een Johny Cash-cachet, de Cash van de American Recordings. Avec un brin de nostalgie is schoonheid en waarheid in een ontroerende omhelzing.

Matthijs van Nieuwkerk had de moed om zijn hommage aan Aznavour in DWDD te openen met de sobere prachtclip van dit lied. Het licht doofde in de studio. Dan volgde twee minuten lang deze onbekende parel. Matthijs kwam uiteindelijk terug in beeld en sprak even geroerd als bevlogen over zijn held. Op de achtergrond bleef de clip doorlopen – Aznavour lipt af en toe enkele woorden mee, meestal zwijgt hij en kijkt in de lens zoals alleen hij dat kan, een groot acteur was hij ook. Terwijl Matthijs praatte, hoorde je Aznavour nog altijd zachtjes Avec un brin de nostalgie zingen. Die laatste ingreep maakte het helemaal af.

Meermaals heb ik aan die welbekende tafel met Matthijs over Aznavour gesproken. Ook aan die momenten moest ik eerder deze week terugdenken. Iedereen verwachtte dat hij zijn programma die avond zou omgooien. Dat deed hij met stijl. “Hij zong me naar de horizon.” Het verrassende begin van DWDD was ronduit grote klasse.

Hieronder vind je de hele clip, met de mooie climax waar zijn stem nog een laatste keer klimt en uitpakt. Dit moet u echt een keer uitkijken – ik voegde er ook de hele tekst bij.

PS Bekijk zeker ook even het begin van DWDD.

Avec un brin de nostalgie

Je nourris mon ancien pick up

De vinyles que j’avais acquis

Dans mes folles années Be Bop

Je me verse un fond de whisky

Et de secourir mes pensées

Embuées de mélancolie

Pour voyager dans mon passé

Passé jalonné d’interdits

D’amour secrètes et d’amour fou

Qui viennent perturber mes nuits

Mes solitudes mais surtout

Joue sur mes remords mes regrets

Tandis que mon écran s’emplit

D’image animées désormais

Avec un brin de nostalgie

Avec un brin de nostalgie

Ma mémoire me joue des tours

Était-ce Lorraine ou Sophie

Qui m’a laissé tomber un jour ?

J’avais quoi 16 ans et demi

Jouant crânement les tombeurs

Et je me retrouvais groggy

Avec des larmes plein le coeur

Mais à cet age, on oublie

On vit de rêves et d’illusions

Les filles vont et se marient

Quand draguent encore les garçons

J’ai connu bien d’autres échecs

Qui pourtant ne m’ont rien appris

Depuis je fume et je bois sec

Avec un brin de nostalgie

Avec un brin de nostalgie

De dispute en séparation

Seul sans amour et peu d’amis

Dans mon champ de désolations

Je passe mes jours et mes nuits

A ruminer mes déceptions

Le coeur à tout jamais meurtri

Sans état d’âme et sans passion

Avec un brin de nostalgie

Sur les ruines de ces amours

Que j’ai gâchées que j’ai détruit

Mon mal de vivre est sans secours

Mes espoirs sont à l’agonie

Mes années restent sans retour

Je n’attends plus rien de la vie

Et vis ma vie au jour le jour

Le coeur brulé de mes amours

Et de nostalgie