Hier sta ik dan. Met de twee boeken die de afgelopen jaren mijn leven hebben bepaald. De dood van Aznavour en de veertigste verjaardag van het verscheiden van Brel herinnerden me eraan dat Chanson. Een gezongen geschiedenis van Frankrijk (2011) me tot een ambassadeur van het Franse lied maakte. En net vandaag viel de zevende druk van Napoleon. De schaduw van de revolutie in de bus – de dertigduizend exemplaren zijn nu echt binnen handbereik, ongelofelijk.
In Chanson was ik de enthousiaste pleitbezorger, in Napoleon kom ik meer kritisch uit de hoek.
Dat voelt twee keer goed aan. Het klopt.
Het is tijd om weer een bladzijde om te slaan. In november-december volgt nog een kleine Brel-verteltournee, maar vanaf januari zal mijn leven helemaal in het teken van de middeleeuwen staan. De Bourgondiërs. Aartsvaders van de Lage Landen verschijnt op 17 januari. Weldra meer daarover. Vandaag kijk ik nog even dankbaar terug op twee opwindende avonturen. Maar daarna, onvermijdelijk: Au suivant!