De comeback van Louis de Funès (2): een bloemlezing

De comeback van Louis de Funès (2): een bloemlezing 150 150 Bart Van Loo
Naar aanleiding van mijn stukje over Louis de Funès van enkele weken geleden, hierbij de beloofde bloemlezing uit zijn films. De meeste films van de Funès mogen op zich misschien wat gedateerd zijn, je knipt er moeiteloos talloze onweerstaanbare kleine scènes uit waarin “l’homme aux quarante visages par minute” als komiek excelleert. Hieronder verzamelde ik vijf onvergetelijke Louis-de-Funès-momenten.


“Muskaatnoot, mijnheer Müller!”

In een restaurant wil een Duitse klant graag weten hoe een bepaald aardappelrecept bereid wordt. Uitbater De Funès vertelt hem in zijn beste Duits hoe het juist in zijn werk gaat. Dit is de Funès in topvorm in een hilarische scène zonder weerga. (Uit: Le Grand Restaurant, 1966)





De dans van Rabbi Jacob

Dit is een echte morceau d’anthologie. In Frankrijk wordt de dans bij allerlei gelegenheden geïmiteerd en de verwijzingen ernaar zijn ontelbaar. Dit is zonder enige twijfel een onvervalst stukje Frans collectief geheugen. (Uit: Les aventures de Rabbi Jacob, 1973)


Qu’est-ce qu’il y a?”

Weer zo’n onvergetelijke zin! Bourvil en de Funès in Le Corniaud (1965), het beroemdste verkeersongeluk uit de Franse cinema. “Wat is er aan de hand?”, oppert een onverstoorbare de Funès. Je vraagt je af in hoeveel opnames ze deze scènes gedaan hebben. Spijtig dat we de bloopers niet hebben.





“Merci, messieurs, c’était très bien!”

De Funès dirigeert in het begin van La Grande Vadrouille (1966) de Hongaarse mars van Hector Berlioz. Aanvankelijk feliciteert hij zijn muzikanten, maar daarna veegt hij ze stijlvol de mantel uit. “Ce n’était pas mauvais, c’était très mauvais!” Vervolgens jaagt hij een verklede Mefisto de zaal uit. “Je ne veux que Berlioz et moi”. Uiteindelijk maakt een echte Mefisto zijn entree.






“Vous n’aurez qu’à siffler et je m’arrêterai.”

De Funès en Bourvil in een hotel vol Duitsers. De maag van de eerste rammelt, de tweede snurkt. Een hilarische nacht uit alweer het onverbeterlijke La Grande vadrouille.

Liefhebbers van Franse humor in het algemeen en van Jacques Tati in het bijzonder, moeten zeker dit oudere bericht (met ook een bloemlezing) lezen (en bekijken).