“Zijn die er dan niet?” is de vraag die wellicht niet alleen hij zich stelde. Neen, die zijn er niet. Op 13 april 1946 werd ter bescherming van de bevolking en ter verbetering van de volksgezondheid de ‘wet Marthe Richard‘ aangenomen. Het gevolg was de sluiting van alle 1400 franse bordelen, inclusief de 180 Parijse salons de plaisir.Ja, ook de mytische, cultuur-historisch waardevolle maisons closes als Le Chabanais (met de ‘fauteuil d’amour’ van Edward VII ! ), Le Sphinx, Le Montyon, La Rue des Moulins en le One Two Two. Etablissementen die onlangs nog het onderwerp waren van de tentoonstelling ‘Maisons Closes 1860 – 1946’. Die openlijk gefrequenteerd werden door le beau monde en beschreven, bezongen en afgebeeld door lieden als Aristide Bruant (‘abbaye de s’offre-a-tous’), Emile Zola, Guy de Maupassant en Henri de Toulouse-Lautrec.
Sinds de sluiting van de bordelen speelt de Franse prostitutie zich af op straat, in anonieme hotels en in bossen en parken. Niet cultureel-historisch verantwoord, en zeker niet bevorderlijk voor de hygiene en de veiligheid van de prostituees, vind parlementslid en partijgenoot van Sarkozy Chantal Brunel. Ze pleit voor legale seks-tegen-betaling in bordelen met een vergunning. Volgens een recente enquête is 59% van de Fransen (en 70% van de Franse mannen) voor ‘la réouverture des maisons closes’.
Alweer een fijn gesprek met de encyclopedische radiomaker en onnavolgbare anekdotenjager Koen Fillet. U kunt het hier herbeluisteren. Meer informatie over het onderwerp vindt u uiteraard in O vermiljoenen spleet!