Het is opvallend hoeveel mensen Etienne Vermeersch hebben ontmoet en met hem een fijn gesprek hadden. Bij mij is dat niet anders. Dhr. Vermeersch stond in het leven en kwam onder de mensen.
Wat ik nooit zal vergeten, is hoe ooit hij na een lange lezing – hij kon stevig doorgaan – bij ons aan tafel mee een glas kwam drinken. Hij begon meteen over het Franse chanson. En toen bleek dat ik er met mijn Franse vrouw (toen nog mijn lief) was, keek hij haar aan en zei: “Écoutez-moi, mademoiselle”.
Vol overtuiging zong hij staand voor haar “le temps des cerises”. Tot het laatste woord was gezongen, tot het laatste bloed en kersensap was uitgedruppeld.
Toen ging hij weer zitten, en ging het gesprek gewoon verder.
(foto: Jimmy Kets)