Robert Harris

Robert Harris 600 597 Bart Van Loo

Het was Haye Koningsveld die me ooit “De Officier” cadeau deed. Dat moest ik een keer lezen, vond hij. Over de Dreyfus-Affaire. En ja, wat een boek!

Sindsdien ben ik grote van Robert Harris. Toen DE MORGEN me vorige week om een leestip vroeg, zat ik net verdiept in “München 1938”, het boek dat mij verloste uit een leeskramp die toch al een aantal weken duurde. Nadien las ik het nog betere “Pompeï” (over de laatste 48 uur voor de uitbarsting) en nu ben ik bezig in “Enigma” over het ontcijferen van geheime boodschappen tijdens W.O.II.

Voor alle duidelijkheid, het zijn allemaal romans, vaak omschreven als “literaire thrillers”. God, ja, ik vind het vooral spannende historische romans, erudiete pageturners waar je ook nog iets van opsteekt. Absolute top is zijn Cicero-trilogie. Echt heel straffe kost. Enfin, lang leve Robert Harris. Uitgegeven door de Bezige Bij.

(“Conclaaf” vond ik een van zijn minste, als u dan toch aan het kiezen slaat: begin met “De Officier”, daarna “Pompeï” en dan de Cicero-trilogie, dat lijkt me een mooi begin.)