Vorige week maandag en dinsdag trilde mijn gsm onophoudelijk. Ik wist niet waarom tot ik las dat de NOTRE-DAME in brand stond. Of ik niet naar de studio wilde komen? Of ik geen stuk wilde schrijven? Of ik geen telefonische reactie wilde geven? Tja, ik was eindelijk op vakantie én ik had geen zin om een reactie te geven terwijl we nog niet wisten of de kathedraal helemaal of gedeeltelijk in de vlammen zou opgaan. Geen reactie dus. Op onderstaand korte Facebook-bericht na. Toch slaagde ‘Het Laatste Nieuws’ erin om de volgende dag mijn arm om te draaien. Ze vroegen anderhalf uur voor een weekend-interview. Een uur zei ik, aan mijn vakantie denkend. Met zicht op de blauwe Donau sprak ik vervolgens drie kwartier met Dietert Bernaers. Heel simpel: geen morele bespiegelingen over hoe kies of onkies het is dat miljardairs geld ophoesten, geen beschouwingen over de heropleving van verloren gewaand geloof. Neen, ik vertelde gewoon waaraan de Notre-Dame me spontaan deed denken, welke verhalen, feiten en anekdotes in me opkwamen, waarom kortom deze kathedraal een belangrijke plek in mijn persoonlijk, maar ook in ons collectief geheugen inneemt. Van De Gaulle en Napoleon over de Franse Henri IV en de Engelse Henry VI tot Gainsbourg en Quasimodo. En natuurlijk Edith Piaf. U kunt het het stuk in bijlage lezen.