☞ een gedicht voor elke wereldbewoner ☜
Bourges was het juiste antwoord op mijn vraag van gisteren. Ik was er lang niet alleen voor de magnifieke Saint-Étienne, maar ook voor de voorstelling van een nieuwe publicatie van de beruchte PPP: le projet poétique planétaire. Een gedenkwaardige avond.
Sinds 1992 schrijft Jacques Jouet dagelijks een gedicht. Intussen zijn al drie vuistdikke verzamelingen van zijn “poème du jour” verschenen bij de prestigieuze Franse uitgever P.O.L. Op 29 mei 2013 gaf Jouet een draai aan dit dagelijkse project. Hij nam zich voor om elke dag een gedicht te schrijven en het aan iemand te verzenden per envelop. Niet zomaar. Hij begon met het eerste Franse departement. Hij nam de telefoongids van L’AIN en begon op de eerste bladzijden aan een project waarvan de definitieve ontwikkeling zich zal afspelen over enkele duizenden jaren. Het is in die onmogelijkheid dat een deel van de charme zit natuurlijk. Zelf geeft hij de moed niet op, en hoopt hij dat anderen het project na zijn dood verder zetten. Naar verluidt heeft hij alvast iemand aangeduid in zijn testament.
Intussen heeft Jacques Jouet enkele acolieten gekregen die hem bijstaan. Jean-Paul Honoré is achteraan de telefoongids van l’Ain begonnen en werkt zich manmoedig een weg naar het begin. Jacques vond het erg verlichtend te beseffen dat hij voortaan maar de helft van de wereldbevolking voor zijn rekening moest nemen. En kijk, ook Cécile Rihou bood vervolgens haar diensten aan en gooide zich hoopvol op het minst bevolkte Franse departement: La Lozère. Volgden nadien nog kortstondige projecten waar andere dichters tijdelijk hun krachten bundelden, vaak in het buitenland: Nobé, Århus, Victoria, Limerick. Sindsdien krijgt het initiatief steeds meer navolging: een leerkracht uit Tours zet zijn leerlingen aan om gedichten te schrijven en te sturen naar inwoners van hun stad, in Chinon was er een project rond Rabelais en ook werden er talloze Mallarmé-getinte gedichten verstuurd vanuit het Mallarmé-museum in Valvins.
Soms reageren mensen op het gedicht dat bij hen in de bus valt, meestal niet. Toch schrijven Jacques en de zijnen naarstig verder. Deze poëtische arbeid heeft lak aan de klassieke sacralisering van de poëzie en probeert het onmogelijke: elke dag een nieuw gedicht schrijven, en het vervolgens cadeau doen aan een nobele onbekende. Zou het niet mooi zijn als dit project ook in Vlaanderen navolging kent? Dat sommige dichters de krachten bundelen en een poging ondernemen om bv. alle inwoners van die ene specifieke straat in Moorsele, Bouwel of Antwerpen een gedicht toe te sturen. Ik droom al van de mogelijke gesprekken bij de kapper.
Ik salueer bij deze ook de straffe uitgeverij Les Mille Univers (Bourges) die de vruchten van deze onderneming sinds enige tijd publiceert.
* https://oulipo.net/fr/ppp-le-poeme-adresse-du-jour
* https://www.leberry.fr/…/ils-ecrivent-un-poeme-par-jour-a-…/