Afgelopen zomer was ik op Bornholm, het eiland in de Oostzee waar de oude Bourgondiërs vandaan zouden komen. Ik kocht er het soort T-shirt dat ik nooit koop, maar ja, na het afgelopen jaar ‘love’ ik wel degelijk Bornholm.
En kijk nu sta ik hier in dat T-shirt bij Longwood House op Sint-Helena, het kleine vlekje in de Atlantische oceaan waar Napoleon op 5 mei 1821 zijn laatste adem uitblies. Het blijft een unieke reisbestemming. Omwille van de dood van Napoleon en alle mysteries die zijn einde blijft oproepen. Zou hij echt aan het arsenicum bevattende behangpapier hebben gelikt om zelfmoord te plegen? Onzin natuurlijk, maar ik heb toch even aan het papier geroken. Wat uit de Napoleontische literatuur niet blijkt: dit afgelegen eiland is van een paradijselijke schoonheid. Al was het maar omdat je hier de enige door Napoleon ontworpen tuin ter wereld kunt bewonderen.
Het mooie is: op deze foto reikt het einde van mijn voorlaatste boek het begin van mijn laatste de hand. Het zorgde voor enige beroering. Zoveel jaren, vertwijfeling en vreugde komen hier samen. De ideale gemoedsstelling om u allen een vrolijk Kerstfeest te wensen.
Nu ja, die foto had ik natuurlijk netjes voorbereid. En dat had helemaal niet gehoeven. De Voorzienigheid had alles allang… euh voorzien. Op het vliegtuig zat ik naast een minzame man. We raakten aan de praat. Het was een chirurg die voor enkele maanden in mensen kwam snijden op Sint-Helena, en geloof het of niet, maar de goede man woont en werkt op Bornholm! En kijk, zonder enige mise en scène beet de kop van mijne ene boek voor mijn ogen in de staart van het andere. Je kunt het zelf niet verzinnen. Wat een kerstcadeau!