In interviews heb ik het wel eens over de leerkracht Frans die voor mij de deur naar de Franse cultuur opende. Lezers merken zijn naam ook op in het begin van Chanson. Een gezongen geschiedenis van Frankrijk. In de inleiding bij de gebundelde Frankrijktrilogie duikt Hermans Geudens ook op. Ere wie ere toekomt.
Daarbij verwijs ik telkens naar gebeurtenissen die ondertussen minstens twintig jaar achter ons liggen. Maar ‘meneer Geudens’ rust niet op zijn lauweren. De voorbije jaren bouwde hij een fel bezochte blog uit. Vooral leerkrachten Fransen vinden steeds meer de weg naar À la Française waarop hij fragmenten uit de Franse literatuur, bio’s van schrijvers, min of meer uitgewerkte lessen, didactische tips en allerhande informatie over Frankrijk verzamelt. Rechts staat een bijzondere handige inhoudskolom.
Maak de proef op de som, surf naar À la Française, neus rond en zet de blog bij uw favorieten. Niet te versmaden voor leerkrachten Frans, maar ook absoluut de moeite voor iedereen die de Franse taal en cultuur een warm hart toedraagt.
Een godenkind, geleid door een goddelijke leraar. Hoe kan ik Bart van Loo en Herman Geudens anders omschrijven?
Ik geniet intens van “Mijn Frankrijk” beurtelings ontroerd, bedroefd en vrolijk. Ik zou God bedanken mocht ik in hem geloven.
Ik weet niet waarom Madame Bovary mij zo geraakt heeft, dat is een klein mysterie.
En omdat ik pianist ben heeft Georges Sand me ook geraakt en tegelijk veel geleerd.
Maar vooral: dank, dank en nog eens dank!
Jos Peeters, Broechem