In de aanloop naar de 200ste verjaardag van de slag bij Waterloo serveerik drie weken lang merkwaardige verhalen die een aparte plaats in het
napoleontische epos bekleden. De eerste twee weken vis ik veertien
onbekende boekjes uit de schier eindeloze aan de keizer gewijde
geschriften; in de laatste week probeer ik het grote verhaal te
belichten met zeven met zeven napoleontische dierenfabels. Van
Napoleon’s penis tot ’s keizers verhouding met honden en paarden:
kortom, een alternatieve manier om je voor te bereiden op de
ongetwijfeld gedenkwaardige achttiende juni 2015.
Vandaag: hoe de olifant van Napoleon een mooi symbool blijft van ’s mans tragische hybris.
Wie na al deze gekleurde anekdotiek zin heeft in een doorwrocht verhaal kan uiteraard terecht in mijn boek Napoleon. De schaduw van de revolutie.