Dat ik het bij Wim Helsen (in zijn onvolprezen programma Winteruur) over Dumas heb, en niet één keer de uitdrukking “peetvader van het leesplezier” laat vallen, is licht onvergefelijk. Dus bij deze: hij is de peetvader van het leesplezier. Maar zeker meer dan dat, zoals deze passage bewijst. Ook superieure avonturenromans kunnen wonderlijke optische instrumenten zijn die je hart niet alleen letterlijk, maar ook figuurlijk met je blik verbinden. Ah, inoubliable Athos!
(opname was eind augustus, de zon scheen fel en ik kwam recht uit
Bourgondië, nu is het koud, bijna 2017 en staan we op het punt om naar
Bourgondië te vertrekken – het is dat het zo moet zijn)
Bourgondië, nu is het koud, bijna 2017 en staan we op het punt om naar
Bourgondië te vertrekken – het is dat het zo moet zijn)
