 |
| Kijk hier |
Voor
wat het waard is: Marine Le Pen in de tang genomen door Dalida en
Jacques Tati. Een pleidooi voor wat schoonheid, poëzie, traagheid en samenhorigheid in De Zevende Dag.
Na afloop kon ik nog een praatje slaan met Philippe
Herreweghe – had hem nog nooit ontmoet, fijn zondagscadeau. Over het
Requiem van Fauré en zijn prachtige versie daarvan. Een van mijn
favoriete klassieke stukken. Het staat hier sinds gisteren de hele tijd
op.
Macron liet een zowel presidentiële als verzoenende
indruk na. Mooi discours. Mooie beelden. Mooie laatste woorden. Avec
amour! Ik hoop dat zijn beweging nu de kracht vindt om ook “de derde
ronde” te winnen. En misschien, wie weet, kan er dan toch een zinvolle
andere weg worden ingeslagen. We moeten hem de kans gunnen die hij zelf heeft gegrepen. Het is nu geen tijd voor defaitisme… Al zal het knap lastig worden.