L’instant décisif (vertaling van Tuyo es el mañana,
2016) is zowel vormelijk als narratief een pareltje. Pablo Martín
Sánchez vertelt van uur tot uur wat er gebeurde op de dag van zijn
geboorte, en doet dit vanuit het standpunt van verschillende personages
(waaronder een hond en een schilderij). Gaandeweg raken alle personages met elkaar verwikkeld, en in een geweldige slotscène komen ze allemaal samen.
Deze originele roman is spannend, grappig en schetst een mooi beeld van
de Spaanse democratische overgang na de dood van Franco. Tegelijk klaagt
het de grootschalige Spaanse zwendel in baby’s aan, met tienduizenden,
volgens sommige bronnen zelfs honderdduizenden slachtoffers. Eerder al
verscheen van Martín
Sánchez in het Frans Frictions, een verhalenbundel die net als de roman ik graag een keer in het Nederlands vertaald zou zien. Ook schreef hij het zeshonderd pagina’s tellende El anarquista que se llamaba como yo,
een enthousiast onthaalde historische roman over een anarchist uit het begin van de twintigste eeuw die dezelfde naam als de
auteur had. Helaas is mijn Spaans te ver weggedeemsterd om dit nog ontspannen te
kunnen lezen, ik wacht dus op een Franse, of waarom geen
Nederlandse vertaling?
2016) is zowel vormelijk als narratief een pareltje. Pablo Martín
Sánchez vertelt van uur tot uur wat er gebeurde op de dag van zijn
geboorte, en doet dit vanuit het standpunt van verschillende personages
(waaronder een hond en een schilderij). Gaandeweg raken alle personages met elkaar verwikkeld, en in een geweldige slotscène komen ze allemaal samen.
Deze originele roman is spannend, grappig en schetst een mooi beeld van
de Spaanse democratische overgang na de dood van Franco. Tegelijk klaagt
het de grootschalige Spaanse zwendel in baby’s aan, met tienduizenden,
volgens sommige bronnen zelfs honderdduizenden slachtoffers. Eerder al
verscheen van Martín
Sánchez in het Frans Frictions, een verhalenbundel die net als de roman ik graag een keer in het Nederlands vertaald zou zien. Ook schreef hij het zeshonderd pagina’s tellende El anarquista que se llamaba como yo,
een enthousiast onthaalde historische roman over een anarchist uit het begin van de twintigste eeuw die dezelfde naam als de
auteur had. Helaas is mijn Spaans te ver weggedeemsterd om dit nog ontspannen te
kunnen lezen, ik wacht dus op een Franse, of waarom geen
Nederlandse vertaling?
Onlangs ontdekte ik het oeuvre van André Dhôtel, met Le Mont Damion (1964) als voorlopig hoogtepunt, al kun je net zo goed L’école des cancres (voor het eerst in boekvorm verschenen in 2007) of L’enfant qui disait n’importe quoi
(1968) van hem lezen. Het werk van d’Hôtel valt moeilijk te
vergelijken met dat van andere schrijvers. Misschien komt het universum
van Le grand Meaulnes (van Alain-Fournier) nog het dichtst in de
buurt. Meestal vertelt Dhôtel het verhaal van iemand die anders is, die
dromerig, slungelachtig, ambitieloos (volgens velen hersenloos) door
het leven stapt, flaneert, slentert. We volgen zijn personages op hun
tochten door de natuur, hun ontmoetingen met al dan niet wilde dieren,
hun tegenslagen, hun pogingen om toch in de maatschappij te worden
opgenomen. Zijn proza heeft een betoverende kracht die je
in een soort van roes brengt, die ik met weinig andere lectuurervaringen
kan vergelijken. Maak zeker de proef op de som, al moet ik wederom zeggen dat er nog geen Nederlandse vertaling beschikbaar is. Er blijft voor uitgevers en vertalers nog altijd veel interessant werk te verrichten.
(1968) van hem lezen. Het werk van d’Hôtel valt moeilijk te
vergelijken met dat van andere schrijvers. Misschien komt het universum
van Le grand Meaulnes (van Alain-Fournier) nog het dichtst in de
buurt. Meestal vertelt Dhôtel het verhaal van iemand die anders is, die
dromerig, slungelachtig, ambitieloos (volgens velen hersenloos) door
het leven stapt, flaneert, slentert. We volgen zijn personages op hun
tochten door de natuur, hun ontmoetingen met al dan niet wilde dieren,
hun tegenslagen, hun pogingen om toch in de maatschappij te worden
opgenomen. Zijn proza heeft een betoverende kracht die je
in een soort van roes brengt, die ik met weinig andere lectuurervaringen
kan vergelijken. Maak zeker de proef op de som, al moet ik wederom zeggen dat er nog geen Nederlandse vertaling beschikbaar is. Er blijft voor uitgevers en vertalers nog altijd veel interessant werk te verrichten.
Ik las bovenstaande boeken tijdens een Catalaans uitje in de kerstvakantie.
