C’est fini. Au suivant!

Straks de laatste keer “Napoleon”, dat moet – alle try-outs inbegrepen – zowat de negentigste keer zijn. Nu de voorstelling zich definitief verankerd heeft in lijf en leden, houden we ermee op. Zo gaat dat, tijd voor iets anders. Maar niet zonder een welgemeende dankbetuiging. 

In de eerste plaats dank ik podiumkompaan en hofkapelmeester Geert Hellings. Samen het hoofd bieden aan het veelkoppige monster dat publiek heet, het schept een band. Onze vriendschap ontlook en bloeide als een leger meiklokjes op het slagveld van Waterloo.

Merci ook aan kunstenaar Koen Broucke. Zijn prachtbeelden gaven onze
voorstelling niet alleen een extra laagje melancholie en schoonheid,
het was ook fijn samenwerken. Ach, samenwerken met niet alleen
getalenteerde, maar ook sympathieke mensen is een zegen Gods.
Ik denk ook aan Bart de Koster achter de knoppen van geluid en licht, Alexander Ronsse van TheaTech en uiteraard de geweldige Griet De Blende en haar équipe van Rumoer!

Dank ook aan het publiek dat kwam kijken. Want, ja, zonder u hadden we
daar maar alleen gestaan!

En nu kan ik weer enkele maanden in alle rust onafgebroken doorschrijven aan het nieuwe boek – wat ik de afgelopen periode tussen de optredens door trouwens ben blijven doen, il n’y pas de secret.  Afspraak in januari 2019. Au suivant! 

PS Ook merci aan De Bezige Bij voor de ondersteuning, George Visser Productions voor de Nederlandse optredens, Gert Dooreman voor de vormgeving van affiche en flyer, Koen Broos
voor de foto van de affiche en Luc de Klerck voor het Napoleon-beeldje
op die affiche. Enfin, het is duidelijk, een mens doet zoiets niet
alleen.