De andere intrige ontwikkelt de avonturen van een jonge kunstenaar die bij Freud in therapie gaat en uitgroeit tot een grote figuur van de surrealistische schildersscene in het Parijse Montparnasse.
Schmitt exploreert de mogelijkheid van een Adolf H. die geen Hitler zou zijn geworden. De twee verhaallijnen wisselen elkaar af zonder aankondiging of tussentitels, wat nu en dan (ook al onderscheidt hij Hitler van Adolf H.) tot korte momenten van verwarring leidt. Dat was zonder twijfel de bedoeling.
Schmitt heeft een roman over goed en kwaad geschreven. Op het einde laat hij even in zijn hart kijken, maar verder laat hij het gelukkig aan de lezer over om conclusies te trekken. Opmerkelijk is de grote aandacht die de auteur besteedt aan de jeugdjaren van (de echte) Hitler.
De gemiddelde lezer weet daar weinig over en steekt heel wat op. De kans is groot dat die de jonge Hitler van Schmitt eerder menselijk vindt. De auteur wil dan ook aantonen dat je geen monster bent, maar dat je een monster wordt. De aanvankelijke titel van de roman was trouwens Archéologie d’un monstre.
De misdaden van Hitler vergoelijken door hem als een volslagen gek te beschouwen, zou een groot misverstand zijn omdat je op die manier jezelf en de mensheid van elke schuld ontslaat. Met die vermenselijking van Adolf Hitler laat Schmitt een ander licht schijnen op de absolute verpersoonlijking van het kwaad.
Uitroepen dat de barbarij alleen maar bij de anderen bestaat, is ontkennen dat er een potentiële potentaat in jezelf schuilgaat. Het miskennen van die andere in ons (in het Frans heet de roman niet zomaar La Part de l’autre) maakt, zo lijkt de auteur te suggereren, de kans groter dat de Hitler in ons naar buiten komt.
De Franse titel verwijst ook naar iets anders: het belang van andere mensen, de ontmoetingen die Hitler lieten evolueren naar wat hij geworden is, of die zoals bij zijn fictionele tegenhanger er net voor zorgen dat hij afstand neemt van dat deel van hemzelf dat hem tot de bekende Hitler zou hebben gemaakt. Geheel volgens Zola’s romanbeginsel race, milieu en moment beschrijft de Franse succesauteur hoe groot de invloed van contextuele factoren op de mens is.
Adolf H. Twee levens voert je moeiteloos meer dan 400 bladzijden mee. Een van de hoogtepunten is de beschrijving van hoe Hitler de menigte toespreekt. Bij Schmitt wordt dat een erotische scène zonder weerga. Hier is een schrijver aan het woord die zijn metier kent en erin slaagt historische kritiek te paren aan immens leesplezier.
(°1960) is een Franse schrijver die nu in Elsene bij Brussel woont. Schreef meerdere succesvolle theaterstukken, en verwierf daarna succes met romans en novellen (o.a. Meneer Ibrahim en De bloemen van de koran). Zijn boeken zijn in meer dan 40 talen verschenen en zijn theater wordt in meer dan 50 landen gespeeld.
Adolf H. Twee levens – Vertaald door Marijke Arijs – Aantal pagina’s: 455 – Prijs: 29,95 euro – dit stuk verscheen eerder in Knack.