Na afloop van onze Napoleon-voorstelling in Leiden overhandigde een dame me een groot cadeau, ingepakt in wit papier. Terwijl iedereen bij ons standje in de foyer toekeek, ontdeed ik het uit de kluiten gewassen ding van zijn verpakking en zag ik het. Een portret. En wat voor een. Dat had ik niet zien aankomen. Omstanders gaven een klein applausje en de dame zelf bloosde fris.
Dankjewel Dineke Schrage!
