Hannes Dedeurwaerder interviewde mij voor 8Weekly. Hij aarzelde niet om pittige vragen te stellen. Voorbeeldje:
HD: Een bevriend historicus gaf de kritiek dat academici al het veldwerk doen, waarna een verteller als jij er bij het grote publiek mee gaat scoren.
Mijn antwoord:
“Vanuit menselijk, psychologisch standpunt kan ik die reactie begrijpen. Anderzijds: ik heb bijna vier jaar aan dit boek gewerkt zonder dat een of andere universiteit mij een loon uitbetaalde, wat best een grote commerciële gok van mij was, en er stapels en stapels boeken voor gelezen. Bovendien houdt niets die academici tegen om hetzelfde te doen. Ik zou dat zelfs toejuichen: laat ze hun kennis maar meeslepend ontsluiten. Maar voor mij is geschiedschrijving geen wedstrijd, voor mij komt het neer op verhalen vertellen en die koppelen aan historisch inzicht. En ik heb dat alleen kunnen doen omdat ik op de robuuste schouders van echte historici stond. Die spanning tussen academische en zogeheten populaire geschiedschrijving vind ik trouwens heel boeiend, op 1 juni vindt er naar aanleiding van mijn boek zelfs een debatnamiddag over plaats aan de UGent.¨
* Het hele interview lees je HIER.
* Meer info over die dag in Gent.
* Hannes DDW schreef ook een erg lezenswaardige recensie: https://8weekly.nl/recensie/literatuur-met-de-l-van-loo/
PS
Voor alle duidelijkheid. Grote historici als Frits van Oostrom, Herman Pleij en Wim Blockmans omarmen hartelijk mijn boek. En de RUG nodigt me uit om het erover te hebben: dat is ook een kwestie van gastvrijheid en openheid. Ik voel dat er iets aan het veranderen is in de academische wereld, of zou ik te optimistisch zijn? Over het algemeen reageren historici dus enthousiast. Verder is het wellicht niet meer dan normaal dat zo nu en dan toch iemand last heeft van een oprisping. Het zorgt in ieder geval voor animo.