Dochterlief zingt volop ‘I wish you a merry Christmas’ mee. Daarna gaat men hier op Plantation House met glühwein rond. Kerstmis in de zon, maar die continentale traditie kunnen de Britten op Sint-Helena niet achterlaten. Ik raak aan de praat met de enige lerares Frans van het eiland (4800 inwoners). En wat blijkt: het is een Britse die Frans leerde op Corsica en het nu anderen aanleert op Sint-Helena. Eens te meer vormt de Franse taal een merkwaardige brug tussen het geboorte- en sterfte-eiland van Napoleon. Zulke toevalligheden zijn toch echt om in te kaderen?
Voor Napoleon was Sint-Helena een tragische zwanenzang, maar wij zijn hier erg gecharmeerd door de gastvrijheid en de natuurpracht. De vulkaanrotsen van de kust maken plaats voor het paradijselijk groene binnenland. De vogels fluiten exotische riedels voor Europese oren. In de zee maken dolfijnen capriolen dat het een lieve lust is. Wandelpaden brengen je nu eens op woestijnachtige hellingen en leiden dan weer naar idyllische plekken. En de hemel verandert hier onophoudelijk van aanblik. Oh, wat zouden Turner, Constable en Patinir hier hun landschapshart kunnen ophalen. Daarom nog wat pictuurtjes ter meerdere eer en glorie van Sint-Helena. Dit eiland is veel meer dan Napoleon alleen.